Ο
σοφώτατος Τολστόι αναφέρει την εξής ιστορία:
Ένας Ρώσσος, ο Σέργιος, ήταν πολύ
πλούσιος. Και όταν πέθαινε, έκανε την σκέψη: «Όλες οι πόρτες, ανοίγουν με τα
χρήματα. Λες να ανοίγει και η πύλη της αιώνιας ζωής;»
Είπε λοιπόν στα παιδιά του:
-Βάλτε, βρε παιδιά, κάμποσα
χρήματα στο χέρι μου, όταν θα πεθάνω. Για να εξασφαλιστώ εκεί που θα πάω.
Και του έβαλαν. Λίγο μετά, έφτασε
ο Σέργιος στην πόρτα του Παραδείσου και χτύπησε. Άνοιξε ο απόστολος Πέτρος και
του είπε:
-Φαίνεσαι πεινασμένος. Η ώρα
είναι περασμένη. Πέρασε στην αίθουσα. Θα φας κάτι να δυναμώσεις, θα πληρώσεις
και μετά θα σε πάω να συναντήσεις τον Χριστό. Γιατί είναι μακρύς ο δρόμος...
Μπήκε ο Σέργιος στην αίθουσα και
βλέπει τα τραπέζια γεμάτα πλούσια φαγητά. Το κάθε πιάτο, είχε γραμμένη την τιμή
του, που ήταν ίδια για όλα. Μια πεντάρα. Θα φάω καλά σκέφτηκε. Και έφαγε μέχρι
σκασμού. Όταν τελείωσε, τον πλησιάζει ένας άγγελος και του λέει:
-Ώρα να πληρώσεις.
Έβγαλε ένα χρυσό ρούβλι, γιατί
μόνο τέτοια είχε, και του το έδωσε.
- Τι είναι αυτό; ρώτησε ο
άγγελος. Εγώ θέλω μόνο μια πεντάρα.
- Πάρ’ το ολόκληρο. Δικό σου.
-Όχι, όχι. Δεν κάνει να είμαστε
αισχροκερδείς. Πού νομίζεις ότι βρισκόμαστε; Κάτω στη γη; Μια πεντάρα θέλω.
-Καλά. Κράτησέ το και δώσε μου
ρέστα.
-Όχι. Όχι. Δεν κρατώ τίποτε. Ούτε
ρέστα δίνουμε. Ο καθένας πληρώνει το ακριβές αντίτιμο και τελειώνει.
-Μόνο αυτά έχω, απαντά ο Σέργιος.
-Ψάξου προσεκτικά μήπως βρεις σε
καμμιά τσέπη κάτι άλλο.
Ψάχνεται, μα δεν βρίσκει τίποτε.
Του λέγει ο άγγελος:
-Μα τι ψάχνεις; Τα χρήματα που
κουβαλάς μαζί σου; Δεν σου ζήτησα από αυτά. Ψάξε να βρεις, αν έδωσες τίποτε για
τον Χριστό. Αυτό έχει αξία εδώ πέρα. Λοιπόν, μη ψάχνεις στις τσέπες σου. Στη
συνείδησή σου ψάξε. Έδωσες τίποτε για τον Χριστό;
Δεν μπόρεσε να βρει τίποτε ο Σέργιος.
Τον έπιασε κρύος ιδρώτας.
-Γύρισε πίσω στη γη, του είπε ο
άγγελος. Και πήγαινε να κάνεις λίγη προκοπή.
Και ξαναγύρισε στη ζωή. Από εκείνη την ημέρα, το φώναζε παντού, ότι η μόνη σωστή χρήση για τα χρήματα είναι να μπαίνουν στην υπηρεσία της αγάπης.
Commentaires
Enregistrer un commentaire